Οταν όμως ολοκληρωθεί η 22α Σεπτεμβρίου, τα... φώτα της γιορτής σβήνουν και επανερχόμαστε στην καθημερινότητα, που το αυτοκίνητο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Ποιος από εμάς δεν έχει μπει στον πειρασμό να κάνει ακόμα και την πιο μικρή απόσταση με αυτοκίνητο, χρησιμοποιώντας στον εαυτό του πρώτα τη δικαιολογία του χρόνου; Ποιος, αν και θεωρητικά είναι υπέρ της χρήσης των αστικών συγκοινωνιών, δεν επιμένει να χρησιμοποιεί το ΙΧ του για να πάει μέχρι το περίπτερο;

Η απάντηση είναι εύκολη - και δυστυχώς σε αυτό το... έργο λίγο πολύ έχουμε παίξει όλοι κατά καιρούς. Μόνο η οικονομική κρίση κατάφερε σε ένα βαθμό να περιορίσει τη χρήση του αυτοκινήτου, καθώς στο σημείο που βρίσκονται συχνά οι τιμές, έχουμε φτάσει το αυτοκίνητο εκτός από βενζίνη να καίει και ευρώ!

Φυσικά η Ευρωπαϊκή Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, κυρίως για τα άτομα μικρής ηλικίας, να αρχίσουν να εξοικειώνονται με την ιδέα των εναλλακτικών μετακινήσεων -είτε με τα πόδια είτε με τα άλλα μέσα μεταφοράς-, αλλά πραγματικά για να υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσμα θα πρέπει αυτό να περάσει στην προσωπικότητά τους με συνεχείς προσπάθειες. Σ' ένα μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής στα σχολεία, για παράδειγμα, θα υπήρχε δυνατότητα να ενταχθεί μεταξύ άλλων και η συγκεκριμένη θεματική.

Οι πόλεις (με την έννοια των φορέων αυτοδιοίκησης), όμως, θα πρέπει με τη σειρά τους να φροντίζουν ώστε να εξασφαλίζουν για τους δημότες και τους επισκέπτες τους τις συγκοινωνιακές συνθήκες που κατά περίπτωση τους ταιριάζουν: Πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, δημόσια μέσα σταθερής ή όχι τροχιάς, με δρομολόγια μελετημένα και οργανωμένα, είναι βασική προϋπόθεση που μπορεί να αναγκάσει ακόμα και τους πλέον δύσπιστους να αποχωριστούν το αυτοκίνητό τους και να αλλάξουν τις καθημερινές τους συνήθειες προς όφελος όλων.