Η Περιφέρεια Πελοποννήσου έσπευσε ήδη να διώξει από πάνω της την όποια ευθύνη υποστηρίζοντας ότι «η εφαρμογή του προγράμματος δακοκτονίας δεν γίνεται "κατά βούλησιν" της Περιφέρειας, αλλά υπακούει στις οδηγίες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Τα προβλήματα στην έναρξη του προγράμματος, στην εξεύρεση των πόρων και στη διαγωνιστική διαδικασία που συνεπάγεται η πρακτική αυτή είναι γνωστά και διαχρονικά. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου εδώ και αρκετά χρόνια έχει κάνει παρέμβαση στο υπουργείο και έχει αποστείλει τις προτάσεις της ώστε να βελτιωθεί το πλαίσιο εφαρμογής του προγράμματος δακοκτονίας».
Δεν έχει νόημα να μπούμε στο αν είναι ακριβώς έτσι. Είναι προφανές ότι ξεκίνησε το πινγκ - πονγκ των ευθυνών που προφανώς αναλογούν από λίγο και σε όλους και μέσα από την αριστοτεχνική μεταβίβαση στο τέλος χάνονται. Θεωρούμε ότι το σημαντικό είναι πως η Περιφέρεια μέσα από την ανακοίνωσή της παραδέχεται ότι υπάρχει πρόβλημα με την καταπολέμηση του δάκου, το οποίο είναι «γνωστό και διαχρονικό». Αφού λοιπόν υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα διαχρονικό, το ερώτημα είναι -σ' ό,τι αφορά την Περιφέρεια- τι έκανε για την επίλυσή του; Τη μια χρονιά -ας υποθέσουμε- έστειλε επιστολή στο αρμόδιο υπουργείο, την άλλη επιδίωξε συνάντηση με τον πολιτικό προϊστάμενο του υπουργείου, γιατί συνέχισε όμως να υλοποιεί τη λαθεμένη πολιτική; Γιατί δεν είπε, εμείς έτσι δεν κάνουμε τίποτα, δώστε σε άλλον τη «μισή» αρμοδιότητα και ολόκληρη την ευθύνη. Μπορεί, για παράδειγμα, οι δήμοι να τα κατάφερναν καλύτερα στη δακοκτονία, γιατί κράτησε τη «διαχρονικά» προβληματική διαδικασία; Επρεπε να χαθεί πρώτα το εισόδημα των παραγωγών για να αποκαλυφθεί το «γνωστό και διαχρονικό πρόβλημα»;
Είμαστε βέβαιοι ότι την ύπαρξη του «διαχρονικού» προβλήματος θα επικαλεστεί και η ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για να αποσείσει τις δικές της ευθύνες. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο δάκος δεν κατέστρεφε διαχρονικά την ελαιοπαραγωγή αλλά προφανώς αυτά είναι λεπτομέρειες που επικαλούνται οι εχθροί της κυβερνήσεως για να στηρίξουν το… παλιό σάπιο κατεστημένο. Ασε που μπορεί να ανακαλύψουν ότι συνωμότησε ο καιρός και οι Περιφέρειες για να πληγούν οι ελαιοπαραγωγοί και μέσω αυτού η λαοπρόβλητη κυβέρνηση που αγαπά και συμπονά τους αγρότες.
Με δυο λόγια, όλοι κάτι έχουν να πουν για να δικαιολογηθούν αλλά η ουσία παραμένει: Θα αποζημιωθούν φέτος οι ελαιοπαραγωγοί για τη ζημιά που υπέστη η παραγωγή τους χωρίς τη δική τους ευθύνη; Και δεύτερον, ποια μέτρα θα ληφθούν για να μην συμβεί το ίδιο και του χρόνου; Γιατί φέτος μπορεί να ευθύνεται ο γνωστός κύριος Χατζηπετρής αλλά για του χρόνου δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες -ακόμα και να υπάρχει καινούργιος υπουργός ή άλλη κυβέρνηση. Η συζήτηση λοιπόν καλό είναι να φύγει από τις ευθύνες και να περάσει στην αναζήτηση μέτρων που θα αφορούν τόσο στη μερική αποκατάσταση του εισοδήματος που χάθηκε όσο και στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του δάκου στο μέλλον. Και για αυτά επικρατεί εκκωφαντική σιωπή.
Το ζήτημα της αποτελεσματικής καταπολέμησης του δάκου αλλά και άλλων ασθενειών που πλήττουν την ελαιοκαλλιέργεια θεωρούμε ότι πρέπει να εξεταστεί από μηδενική βάση. Τόσο στο πώς όσο και για το ποιος. Δεν βλέπουμε το λόγο για τον οποίο τη δακοκτονία πρέπει να την πραγματοποιεί η Περιφέρεια υπό τις οδηγίες του υπουργείου και όχι οι δήμοι που είναι εγγύτερος θεσμός. Με βάση τις προσεγγίσεις των επιστημονικών φορέων και των ειδικών θα πρέπει να δομηθεί ένα νέο σχέδιο αντιμετώπισης των ασθενειών που πλήττουν την ελαιοπαραγωγή που αποτελεί πλέον μονοκαλλιέργεια για ολόκληρη σχεδόν τη Μεσσηνία. Η μεταβίβαση της ευθύνης και η σύγχυση είναι μόνο υπέρ του δάκου και ενάντια στους ελαιοπαραγωγούς. Οποιος θα αναλάβει τη δουλειά θα πρέπει να έχει και την πλήρη και αποκλειστική ευθύνη. Δεν μπορεί να ευθύνεται ούτε ο καιρός ούτε «ο κακός εργολάβος που χύνει το φάρμακο». Για όλα υπάρχουν λύσεις, απλώς απαιτείται σοβαρότητα, συνέπεια και σεβασμός στο εισόδημα των παραγωγών. Αυτό απουσιάζει και αυτό αναζητείται σε νέους και παλιούς… δακοκτόνους.
panagopg@gmail.com
